ช่วงเวลายามค่ำคืนกับบรรยากาศใต้ชายคาพักของที่นี่
ลมหนาวเย็น เหงา พวงด้วยไอฝน
กลิ่นหอมของพิมเสน ยาหอม และโอวันติน
ทำใจเราเหวง อยากปล่อยอารมณ์และนอนอยู่ตรงนี้ต่อไปนานนาน
เสียงลมพัด ยินเสียงยอดไม้สีกัน
ชั่วขณะความรู้สึกแปล๊บแปล๊บก็ขึ้นมาที่นิ้วมือ
ตาที่ไม่อยากจะลืม ชีวิตที่อยากจำ
ล่องลอยไปสู่เบื้องหน้าของเรา
เงากระจกที่สะท้อนภาพคนส่อง
การย้อนกลับนั่งมองในความมืด
ภาพสว่างบางฉากบางเรืองราว
คงวิ่งวุ่นวกวนตรงกลางใจ
บางเหตุการณ์บางการกระทำบางความรูสึก
ส่งผ่านไม่ส่งผ่าน ขอเข้าไปได้ไหม เข้าไปอยู่ในฉากเบื้องหน้าตรงนั้น
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
2 ความคิดเห็น:
บลอคติเหมือนดินแดนอะไรสักที่นึง
ดูเงียบเชียบ แต่มหัศจรรย์
ทำไมเรามันชอบมาอยู่ในเหตุการณ์อะไรแบบนี้เนี่ย
:O)
เข้ากับเพลงที่ฟังตอนนี้สุดๆ
เดียวดาย โรแมนติก
แสดงความคิดเห็น