เรื่อยเปื่อยหน้าคอม

นั่งแกล๋วอยู่หน้าอินเทอร์เนต เข้าออกเวบไซต์ facebook และอีเมล
ว่างมากเลย โดนคอมพิวเตอร์ดึงเวลาไปจากการทำกิจวัตรเดิม ไม่ได้อ่านหนังสือ ฟังเพลงมาสักพักแล้ว...

เข้าออกบล็อก งัดเรื่องเก่าๆ ที่พิมพ์ไว้มาอ่าน บางอันก็ไม่เข้าใจ


ตะกอนน้ำใส
ข้อมูลที่เข้ามาในหัวสมองเรื่อยๆ เหตุการณ์ที่เข้ามาในความรู้สึกไม่ยั้ง กับเวลาที่กระตุ้นหมุนเวียนเปลี่ยนเรื่องราวของตัวเอง
บางอย่างข้างในใจไม่เปลี่ยน
ความอึดอัดไม่ไว้วางใจเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเสมอๆ
บทสนทนาการพูดคุยที่ไม่มีทางจบสิ้น ในโลกธรรมดา ผู้คนที่เราไม่อาจพบเจอ
การ พูดคุยเป็นเรื่องผิวเผินมากเพียงแค่ ตอนนี้เป็นอย่างไร สบายดีไหม ทำงานที่ไหน อยู่กับใคร ประโยคสั้นๆ ไม่อาจถ่ายทอดสิ่งที่อยู่ลึกลงไปกว่านั้นได้ ทั้งที่อยากจะพูดใจจะขาดแต่ไม่ถูกกาลเทศะ ไม่ถุูกกับบุคคล แล้วจะเป็นไปได้อย่างไร (19 พ.ย. 52)

กวนน้ำในขุ่นและอยู่ในความขุ่นเคืองนั้น เมื่อน้ำสงบหารู้ไหมว่าก็ยังไม่ปัญหาที่น้ำเป็นตะกอนอยู่
ปัญหาเราไม่ต่างจากน้ำที่มีตะกอน และไม่เคยใช้ผ้าใสกรองตะกอนนั้นออก


ยังรักเหมือนเดิม
หลายเดือนมานี้ เราไม่ค่อยได้หยิบสมุดบันทึกขึ้นมาสักเท่าไร เรื่องราวผ่านเข้ามาอย่างรวดเร็ว และไม่ทันได้ตั้งหลักรับมือกับมรสุมชีวิตลูกนี้เลย ไม่เขียน ไม่จด เพราะกลัวว่าจะไม่ดี (30 ก.ย. 52)

ความรู้สึกล้นๆ เกินๆ เป็นช่วงๆ
ในวันนี้เราได้เห็นโลกในมุมที่ต่างไปจากเดิม เราได้พบว่าหลายคนเหลือเกินที่เราล่วงเกินเขา ทำลายความหวังดีต่างๆ ที่ให้...(7 เม.ย. 52)

เขียนไม่จบ เหตุอะไรที่ทำให้หยุดนะ

^^