ก่อนออกจากบ้าน

เตรียมตัวเก็บกระเป๋าออกเดินทางอีกครั้ง ครั้งนี้ต่างจากครั้งที่ผ่านๆ มา เป็นการเดินทางที่ไม่อยู่บ้านนานเกือบเดือนหลังจากน้องชายจากไป คำบอกกล่าวร่ำลา อาการเตี่ยกับแม่คราวนี้ เหมือนเราไปนานสักปีก็ไม่ปาน
น้ำตาคนอยู่บ้านที่คลอทักทาย ทำเอาเรารู้สึกเหมือนกัน

"น้ำตาหลั่งไหลอีกกี่สาย น้ำใสใสไหลลู่อีกกี่หน
ไคลคลอความเงียบความคำนึง ห่วงคิดถึงคนรักเจ้าจรไกล
ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่น ในใจหวั่นระทึกลุ้นภาพตรงหน้า
พ่อที่รักปล่อยน้ำใสไหลจากตา ร้อนใบหน้าลูกซุกกับความนัย
ก้าวข้างหน้าใช่ไปไกลจากเล่า ความเศร้าความคำนึงคิดถึงหา
ซ่อนเก็บไว้ทุกที่ทุกเวลา เป็นพลังขับเคลื่อนสิ่งที่ทำ"
5 ต.ค. 52