วันศุกร์ที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2552

มาลี บูล ฮัท(3)

รื้อเพลงเก่าๆ ขึ้นมาฟัง เปิดดูปก CD ทีละแผ่น
อ่ะ เพลงนี้นึกถึงช่วงชีวิตในมหิดล เพลงนี้ต้องฟังตอนฝนตก เรื่อยๆ จนมาถึงแผ่น captain loma แผ่นนี้อยากเอาไปฟังที่ทะเล มาเจอเพลง "ทะเลก็ใกล้และเธอก็เศร้า" หยุดเลย หยุดเปิดดูปกซีดีเหล่านั้นแล้วนั่งฟังอย่างตั้งใจ และเป็นอีกครั้งที่นึกถึงเธอ และมาลี บูล หากเป็นไปได้อยากที่จะไปก่อนจะปิดตัวลง ล็อกคอไป พูดคุยถามไถ่ถึงความเป็นไปของแต่ละคน บอกเล่าความเหนื่อยล้าบนความอ่อนไหวเหล่านั้น อย่างช้าๆ ไม่ให้มีสิ่งใดมารบกวนช่วงเวลาของเรา ....วนเวียนกับม่านหมอกความคิด จึงนึกได้เป็นเราเองที่อยากพูดคุยที่มีอะไรอยู่้ข้างในมากมาย ที่อยากบอกเล่าให้ฟัง เพียงแต่ว่าข้อความไม่อาจบอกเล่าได้ในวัน เวลา สถานที่ธรรมดา

ขอบคุณ
^^

วันอังคารที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2552

มาลี บูล ฮัท(2)


(1)
แด่เธอ...ผู้หญิง

ช่วงเวลาความบังเอิญของเราหมุนมาซ้อนทับกันอีกครั้ง
คนหนึ่งเดินเข้า อีกคนเดินออก
เพียงชั่วเสี้ยวเวลา หัวใจเราสั่นไหว
ตาประสานกัน แล้วต่างก้มต่ำ ลุบลง
ผ่านไป เลี้ยวหลังมอง เดินจากไป

หากบางส่วนของชีวิตเราตรงกันคงได้พบเจอกันใหม่
เราควรทำความรู้จักเธอและเป็นเพื่อนกันใช่ไหม
ในเมื่อความชอบของสองเราตรงกัน การพูดคุยคงภาษาเดียวกัน
หรือสร้างช่องว่าง ห่างไกลกว่าเดิม เพราะกลัวใจกันและกัน



(2)
แด่เขา...ผู้ชาย

บนถ้อยคำตัวอักษรของหนังสือ
ปรากฏเรื่องราวของเธออยู่บนนั้น
ความห่างไกลของเราอยู่ใกล้กัน
เพิ่มความหวั่นสะเทือนไหวให้ตัวเรา

ความรักที่ผ่านมาเป็นอย่างไร
เป็นเพียงสิ่งสร้างสรรค์ใช่หรือไม่
ความรู้สึกสองฝ่ายจริงเช่นไร
มองดวงใจผ่านดวงตาไม่อาจเจอ



(3)
แด่เรา

ความรู้สึกล่องลอยที่วกวน
การรำลึกนึกถึงอยากสานต่อ
อาจหยุดไว้กับเวลาแล้วเฝ้ารอ
การร้องขอให้คนเก่าอยู่ต่อไป

ปล. (1) โชคชะตาเล่นตลกทำให้เราได้มาเจอกันที่ สสส.อีกหน
(2) ชอบ the bridge of madison county เล่มนี้จัง "เพราะเราต่างคนโคจรไปๆ มาๆ ในจักรวาลอันเวิ้งว้างดุจฝุ่นผงที่เล็กจนมองแทบไม่เห็น" รูปเอามาเวบไซต์
(3) จิตใจของเรา เล่นกลกลับกลอกไปมาจนน่ากลัว